بیا قدم بزنیم

وقتی این شعر را می خوانی ، یادت بیاید / کسی دور از تو … دارد با خودش کلنجار می رود / تا خواب را از تو نپراند

دنیای من از تو محروم نیست

دنیایی که گاه و بی گاهش را / گرفته است / از تو

دنیای مترسک زده ام / کاه گرفته است

و تو / سوزن شده ای / میان چشم های ضعیفم

که باید برای نخ دادن به تو

به چشم های دیگری اعتماد نکم

دلم میخواهد پیراهن سفیدم را بپوشم

که به خنده های تو بیایم

و صورتم آنقدر در گیر تو باشد

که جای راه / از بیراهه سر دربیاورم

دلم میخواهد / جا در جا / در تخته ی تو / شش و بش بیاورم

تو در خانه خالی من بنشینی و من در جفت خال / چشم های تو

از تاس ها و التماس ها /بیفتم

دلم را … ولش کن

بیا در همین خانه

در همین خانه

که آنقدر صمیمانه است

که مشروبش را روی زمین سرو می کنند

بی حرف و بی ورق

بی تخته و بی تختخواب بیا

می خواهم تو / با پریای شاملو برقصی و من

با فروغ از تو بگویم

آنقدر که در شعر / از من ، جز تو نماند ………

.

.

از آسمان چه پنهان / صورت تو

مستعد ِ تمام ابرهایست که از بلوغ ِ باران

به چشم های من پناه آورده اند / تا گریه ام بی دلیل نباشد

.

.

اصلا باز هم ولش کن …

بگذار دنیای من همین چند خط بیشتر نباشد :

سیگار های شبانه … حرف های اتفاقی …

چتری که جز برای دو نفر / باز نمی شود …

آنقدر بارانی ات به تنت می آید که باور کن

باران برای تو / با سر می آید ……..

بیا قدم بزنیم … سیگار از من ، باران از تو