برای رضا یزدانی

 

رضا یزدانی عزیز، تو میدونی و من هم، میدونم که خوندن و خواننده بودن سخته...خوندنِ موسیقی هایی که روح آدم رو ناز میکنه توی این وضعی که بعضی از آقایون میگیرن و روح و جسمت رو ناز (!!!) میکنند، تو بسیار برنده ای!

تو برنده ای برای اینکه داری توی این اوضاع میخونی و با راک هایی که میدی پوز خیلی از رفقای به اصطلاح راک باز رو میزنی...تو برنده ای برای اینکه اونها چشمشون نمیتونه تو و موسیقی و کلامت رو ببینه، صدای زیبات رو همه ما دوست داریم و بهش افتخار میکنیم که تونستی حتی زیر زور ارشاد، موسیقی هایی رو عرضه کنی که جاودانه است...یقینا اگه اون خدا بیامرز الویس پریسلی هم گوش میداد به نوای راکِ تو حتما تحسینت میکرد.تو هیچ چیزی کمتر از جان لنون ها و جرج هاریستون ها نداری که به نظرم بالاتر از همشونی....زنده بمون مرد بزرگ و به خوندنت ادامه بده...ساعت فراموشیت زیبا بود و حس خوبی به آدم میده، همونطور که بقیه آلبوم هات روح آدم رو جلا میده...موسیقی ، نور ، صدا ، فیلم ، گرافیک ، سازهای آکوستیکی و البته دانش و مهارت آهنگسازی و نوازندگی تو همه اش قابل ستایشه . این حرفا رو میزنم تا بدونی با بد گفتن 4 تا از روحوضی خونا که سواد موسیقیشون در حد پدر بزرگ پیر منم نیست و تنها سلاحشون فقط 4 تا طرفدار عامی هستش هیچی از تو کم نمیشه....مطمئن باش.

بخون شاید با خوندنت، تاریخمون شه زیر و رو...!